{Bieguny magnesy "enes" N-S|Magnesy enes z biegunami|ENES magnesy to bieguny} {magnesów neodymowych|neodymowych magnesów|magnesu|magnesu neodymowego|neodymowego magnesu}

Magnesy neodymowe charakteryzują się dwoma biegunami: północnym oraz południowym. Posiadają również właściwości magnetyczne, tworząc pole magnetyczne, które wabi inne obiekty metalowe lub kolejny magnes neodymowy o przeciwnym biegunie. Zestawienie bieguna północnego (N) oraz południowego (S) na jednym magnesie stanowi dipol magnetyczny, z odpowiedzialny za przyciąganie przedmiotów metalowych oraz wzajemne odpychanie magnesów, zależnie od kierunku ich przyłożenia. Przyłożenie magnesu neodymowego biegunem N do S wywoła ich przyciągnięcie, natomiast w przeciwnym układzie biegunów nastąpi odpychanie z pełną siłą magnetyczną.

Najlepszym sposobem na oznaczenie biegunów na magnesie jest użycie standardowo przyjętych kolorów: niebieskiego dla bieguna N (północnego) oraz czerwonego dla bieguna S (południowego). Neodymowy magnes jest jednym z najmocniejszych magnesów dostępnych na rynku pod względem oddziaływania magnetycznego na inne przedmioty.

Magnesy neodymowe posiadają, podobnie jak inne magnesy znane na ziemi, dwa bieguny o oznaczeniu N oraz S. Magnesy dwubiegunowe są najbardziej znanymi i powszechnie stosowanymi magnesami na ziemi. Istnieją jednak również magnesy wielobiegunowe o różnorodnym zastosowaniu, które stosuje się w różnych branżach np. jako elastyczne magnesy na lodówkę czy różnego rodzaju sprzęgła magnetyczne. Magnesy wielobiegunowe znalazły również zastosowanie przy produkcji silników elektrycznych o bardziej złożonej budowie. Tak zwane dielektro-magnesy są rodzajem magnesów, które posiadają bieguny rozchodzące się we wszystkich kierunkach. Tego typu magnesy uzyskuje się poprzez metodę prasowania sproszkowanego materiału w polu magnetycznym w wyższej temperaturze lub poprzez wtryskiwanie materiału do wybranej formy, na którą w tym samym czasie oddziałuje pole magnetyczne.

Istnieje również teoria istnienia magnesów jednobiegunowych. Jak do tej pory nie udało się odnaleźć tego typu magnesu jednobiegunowego na ziemi. Tego typu magnes elementarny, zwany przez naukowców magnonem, ma podobno występować w kosmosie oraz czeka na odkrycie. Ta teoria nie została jednak potwierdzona.

Niestety, rozcięcie jednego magnesu na dwie części skutkuje powstaniem dwóch odrębnych magnesów dwubiegunowych. Podobny efekt zaobserwujemy, jeśli kolejne rozcięcie tych magnesów dokonamy na równe części. W rezultacie powstaną cztery magnesy dwubiegunowe.

Bieguny magnetyczne, zwane "enes" oraz zapisywane jako "ns", są punktami w magnesie, gdzie siła pola magnetycznego osiąga swoje maksimum.
Oznaczenie N reprezentuje biegun północny magnesu, podczas gdy S odpowiada biegunowi południowemu każdego magnesu. Jeśli do magnesu neodymowego przyłoży się drugi magnes tymi samymi biegunami, dojdzie do odpychania. Natomiast złączenie magnesów przeciwnymi biegunami skutkuje przyciąganiem.

Już w starożytności odkryto pewną interesującą zależność - niektóre obiekty przyciągają inne przedmioty. Z uwagi na materiał, z jakiego wykonany jest dany przedmiot, magnes wciąga wszystkie obiekty wykonane z żelaza lub stopu metali z rodziny ziem rzadkich, na które działa pole magnetyczne.

Dodatkowo, zauważono, że każdy przedmiot wykonany z żelaza może uzyskać dodatkowe właściwości magnetyczne, będąc w obrębie silnego magnesu. Jednak nigdy nie zyskiwać na stałe właściwości magnetycznych, o ile zostaną poddane na długotrwałe działanie silnego pola magnetycznego.

W ten sposób można stworzyć na przykład silny magnes neodymowy.